In het weekend van 28 februari reed ik mijn laatste junioren NK ooit. Het NK sprint in Hoorn, twee keer een 500 en twee keer een 1000 meter. Tijdens een lekker warme temperatuur en een harde wind ging ik van start op de 500 meter. Ik was behoorlijk gespannen maar opende toch nog goed in 10.4. De bocht liep ik goed door maar op de kruising kon ik niet de power leveren die ik normaal ook leverde. Tot het einde van de rit was het niet heel fel, en minder goed dan de rest van het seizoen. Ik eindigde uiteindelijk in een tijd van 38.3. Geen hele slechte tijd en een zevende plek maar ik was niet tevreden over mijn rit.
Op naar de 1000 meter. Knop meteen omgezet en gefocust op de volgende race. Na een goede opening en twee nette rondjes eindigde ik op een knappe 7e plek. Ik maakte mijn wat mindere 500 meter goed door een goede 1000 meter te rijden. Ik liep weer een stuk in op de concurrentie. Dag 1 is afgesloten met een gemengd gevoel.
Dag twee. Weer een 500. Weer een 1000. Vastberaden om twee goede ritten te rijden vertrokken we weer naar Hoorn. Ik zeg ‘we’, omdat er een aantal supporters en sponsoren meekwamen. Leo Klijn, die mij sponsort met zijn bedrijf ‘Flexdrive’, kwam mee om eens te kijken hoe ik het ervan af bracht. Nou, ik bracht het er een stuk beter van af dan gister op de 500. Ik opende na een bijna-val 10.41 en reed uiteindelijk 38.4. Het waren zwaardere omstandigheden dan gisteren en ik zat maar 2 tienden van het podium af. 2 tienden, 0,2 seconden, een paar centimeter. De supporters waren trots en vonden het prachtig om te zien. Ik was blij, maar in mijn achterhoofd spookte die twee tienden nog eventjes door. 
Op naar de 1000. Vermoeid, stijve spieren maar met veel zin ging ik het ijs op. In de eerste bocht schoot het in mijn rechter hamstring. Dat is naar, vooral tijdens het schaatsen, maar je moet door. Dit deed ik. Het eerste rondje ging iets langzamer dan normaal maar niet slecht. Toen kwam het, de klap, de man met de hamer die de drie ritten daarvoor uitbleef raakte me. Met nog één rondje te gaan kon ik amper nog bewegen en verloor ik veel tijd. Uiteindelijk goed voor een eindtijd van 1.17.8. Niet best vergeleken met gister, waar ik 1.16.4 reed. Het zat erop. Alles gegeven en helemaal leeg gereden. Ik had gehoopt op meer maar uiteindelijk werd ik 9e in het eindklassement. 9e van Nederland. Niet slecht, zeker niet, maar een schaatser wil altijd meer. Met een, toch wel, tevreden gevoel ging ik naar huis. Nog één wedstrijd en dan heb ik rust: Holland Cup Finale. Een wedstrijd tussen de senioren.
Alle supporters bedankt voor het komen kijken. Leo, Jose, pap en mam, opa en oma en zusje!